Kształt zębów a jakość mowy – 7 złotych zasad projektowania uzupełnień protetycznych

Przeniesienie parametrów, które umożliwiają integrację projektu uśmiechu z ogólną harmonią twarzy pacjenta, jest jednym z większych wyzwań w codziennej pracy technika dentystycznego. Nie możemy przy tym zapominać o funkcjonalnych aspektach projektu uzupełnień protetycznych. Muszą one pozwalać pacjentowi na swobodną komunikację, czyli nie mogą zaburzać wymowy. O jakich detalach musi pamiętać technik dentystyczny, projektując uśmiech?

Estetyka znana z albumów stomatologicznych bywa postrzegana jako nierealna w codziennej pracy klinicznej i zarezerwowana raczej do specjalnych przypadków. Być może dlatego projektowanie i design uśmiechu nie do końca są traktowane poważnie, a raczej w kategoriach ciekawostki niż wartościowej techniki, którą można stosować rutynowo. Postawienie właściwej diagnozy i opracowanie planu leczenia pozwolą spełnić wszystkie wymagania pacjenta, lekarza i technika.

PSSST… Zanim przejdziesz do dalszej części artykułu przeczytaj Po co technikowi dentystycznemu testy fonetyczne?

Sztuczna szczęka z ukrytym czujnikiem?

Naukowcy stworzyli protezę, której konstrukcję wzbogacili w czujnik, który analizuje ruchy języka w czasie mowy. Czujnik rejestruje siłę nacisku, jaką wywiera język na uzupełnienie protetyczne w czasie mowy. Urządzenie zaprojektowane przez francuskich naukowców umożliwi w przyszłości ograniczenie wpływu wynikającego z noszenia sztucznej szczęki na jakość mowy. Zebranie tych danych pomoże badaczom stworzyć bardziej zaawansowane technologicznie protezy zębów i klamry, które będą w jak najmniejszym stopniu przeszkadzać w procesie mówienia.

Zespół francuskich naukowców ukrył sensory w protezach 20 uczestników, którzy zgodzili się wziąć udział w badaniu. Każdy z pacjentów otrzymał protezę specjalnie dla siebie przygotowaną, zaopatrzoną w jeden lub dwa czujniki. Sensory te zostały usytuowane w określonym wcześniej miejscu i poprzez sieć drobnych przewodów miały bezpośredni kontakt z komputerem, którego oprogramowanie pozwalało analizować nadesłane dane. Podczas testów mierzona była np. siła nacisku, jaką wywiera język na podniebienie podczas wymawiania spółgłosek, np. głoski [t]. Dodatkowo słowa, które wypowiadali uczestniczący w badaniu, nagrywane były za pomocą mikrofonu. Uzyskane wyniki badań pozwolą naukowcom wyeliminować większość niedogodności i problemów fonetycznych, które towarzyszą noszeniu uzupełnień protetycznych. Dzięki temu nie wpłyną na artykulację.

Projektowanie uzupełnień protetycznych. Jak nie wpłynąć na artykulację?

#1

W obszarze zębów przednich punkt korony klinicznej położony jest nieco dystalnie. Wyjątek stanowią siekacze boczne, gdzie punkt pokrywa się z linią środkową. Jest to ważne w przypadku zamykania diastem lub rotacji.

#2

W odcinku przednim górnym obszar, w którym 2 zęby sąsiednie kontaktują się ze sobą, stopniowo zmniejsza się począwszy od siekaczy centralnych w kierunku kłów. Zależność ta w sytuacji idealnej wynosi 50:40:30 w stosunku do długości koron centralnych siekaczy. Czyli najdłuższy kontakt występuje między siekaczami centralnymi, a najkrótszy między siekaczem bocznym a kłem.

#3

Jeżeli tkanki miękkie nie są dostatecznie podbudowane kością wyrostka, może nie dojść do wykształcenia brodawki dziąsłowej zamykającej przestrzeń między zębami w obszarze przyszyjkowym. W takich przypadkach można przemieścić punkt styczny w kierunku wierzchołkowym. Powierzchnie styczne zapobiegają też powstawaniu naprężeń w płaszczyźnie mezjalno-dystalnej.

#4

Złota proporcja bardzo rzadko występuje w uzębieniu naturalnym. Stosunek siekacz centralny : siekacz boczny : kieł wynosi 1,618 : 1,0 : 0,618.

#5

Według różnych autorów, przestrzeń estetyczna dla siekaczy centralnych waha się między 10,5–12 mm, przyjmując 11 mm jako optymalny punkt wyjścia dla dalszego planowania. Długość siekaczy bocznych może wykazywać się dużym zróżnicowaniem. Od 0,5 do nawet 2,5 mm krócej od siekaczy bocznych i określa charakter projektowanego uśmiechu. Kły są krótsze od siekaczy centralnych o 0,5–1 mm.

#6

Średnia szerokość siekaczy przyśrodkowych i bocznych w żuchwie wynosi odpowiednio 5 i 5,5 mm. Powierzchnie wargowe w części środkowej i siecznej są płaskie, a w części przyszyjkowej posiadają pewną wypukłość. Kieł posiada w środkowej części wyraźnie zaznaczoną wypukłość. Kolejna wypukłość w ich przypadku rozpoczyna się bezpośrednio nad brzegiem dziąsłowym. Dolne brzegi sieczne muszą być nieco dłuższe od strony językowej niż od strony wargowej, aby łuk zębowy był estetyczny i prawidłowo kontaktował się z podniebienną wklęsłością siekaczy górnych.

#7

Szorstkie powierzchnie zębów bardziej rozpraszają światło. Najpierw należy określić obecność wszystkich 3 powierzchni, a następnie przebieg listew mezjalnej, centralnej i dystalnej. Następnie tworzy się teksturę powierzchni, wykonując rowki w kształcie litery V i perikymacje. Sprawdzając przebieg poprzecznych i pionowych bruzd, należy oświetlić koronę z 2 stron. Od brzegu siecznego, aby sprawdzić bruzdy poprzeczne oraz z boku, aby sprawdzić bruzdy pionowe.

Technik dentystyczny to rzemieślnik czy architekt?

Technik dentystyczny to nie tylko precyzyjny rzemieślnik, który musi znać i czuć materiał, z którego tworzy. To coraz częściej architekt projektujący za pomocą komputerów nic innego jak właśnie uśmiech. A uśmiech to jeden z największych atrybutów wpływających na wizerunek każdego z nas. 

Czy wiesz, że treść tego artykułu o projektowaniu uzupełnień protetycznych znajdziesz w poniższym filmie? Usiądź wygodnie i odkrywaj tajemnice cyfrowej stomatologii z pracownią protetyczną online DentalScan 🙂