CAD/CAM protetyka: rób ją jak mistrz! Opis przypadku

Jak stomatologia cyfrowa i CAD/CAM protetyka działają w praktyce? Czy faktycznie pozwalają na podarowanie uśmiechu w 1 dzień? Poniższy opis przypadku przedstawia wykonanie 8 koron pełnoceramicznych w pełni zdigitalizowany sposób – od analizy wyjściowej sytuacji klinicznej, przez działanie w cyfrowym laboratorium protetycznym, do osadzenia pracy w ustach pacjentki.

Technologia CAD/CAM została zaadaptowana do stomatologii i protetyki, by ułatwić pracę lekarza i technika, przyspieszyć wykonywanie procedur i ograniczyć błędy, a co za tym idzie – radykalnie podnieść wzrost precyzji wykonywanych prac. Wprowadzenie skanowania wewnątrzustnego jest kolejnym krokiem na tej wytyczonej ścieżce rozwoju założeń CAD/CAM.

Wyjściowa sytuacja kliniczna

32-letnia pacjentka zgłosiła się do kliniki z prośbą polepszenia estetyki jej uśmiechu. Skarżyła się na ograniczone czynności narządu żucia i nadwrażliwość zębów. Dodatkowo nie była zadowolona z wyglądu zębów. Pacjentka nie uśmiechała się podczas pierwszej wizyty. Na co dzień zasłaniała usta nawet podczas subtelnego uśmiechu.

Przyznała, że strach przed wizytą w gabinecie i leczeniem zębów spowodował próchnicowe zniszczenie uzębienia w bardzo młodym wieku. Od wielu lat marzyła nie tylko o pięknym uśmiechu, lecz marzyła po prostu o uśmiechu. Szczególnym wyzwaniem tego przypadku była prośba pacjentki o szybką i minimalnie inwazyjną poprawę jej sytuacji, potrzeba stworzenia wymarzonej morfologii zębów, wywołania uśmiechu bez zakrywania ust rękami.

Diagnoza

Planowanie każdego leczenia musi być poprzedzone zebraniem wszystkich informacji na temat ogólnego stanu zdrowia pacjenta (informacje zwykle zbiera się w formularzu wypełnianym przed wizytą). W tym przypadku przeprowadzono szczegółowe badanie podmiotowe i przedmiotowe oraz zlecono badania radiologiczne. W ramach badania klinicznego przeanalizowano warunki twarzy i zębów. Twarz rozpatrzono w 3 aspektach: makroestetyki, mikroestetyki i miniestetyki.

W badaniu stomatologicznym stwierdzono zniszczone struktury zębów spowodowane zmianami próchnicowymi, wadliwe wypełnienia kompozytowe, rozległe zmiany proporcji zębów. Na wszystkich zębach stwierdzono oznaki zaawansowanej erozji. Badanie radiologiczne potwierdziło możliwość leczenia protetycznego w zakresie własnego uzębienia.

Stomatologia cyfrowa – plan leczenia

Analiza sytuacji dostarcza wytycznych dotyczących planu leczenia. Uzyskanie oczekiwanych efektów leczenia nie może być przypadkiem, lecz finałem profesjonalnego podejścia nie tylko do procedur klinicznych, ale przede wszystkim do diagnostyki, komunikacji, analizy i planowania. Wysoki poziom efektu końcowego wymaga obszernego planu określającego każdy etap leczenia oraz ścisłej współpracy między lekarzem dentystą, technikiem dentystycznym a pacjentem.

1. W cyfrowym gabinecie

W tym przypadku celem była odbudowa zniszczonych zębów w wyniku erozji lub próchnicy i ochrona uzębienia przed dalszymi uszkodzeniami, odbudowa morfologii i funkcji zębów. Zaplanowano na tej wizycie oszlifowanie zębów od 14 do 24. Do osiągnięcia sukcesu posłużył skaner wewnątrzustny, który zarejestrował sytuację przed i po preparacji.

Jak działa skaner wewnątrzustny? Skanowanie wewnątrzustne jest procesem wykorzystującym wiązkę światła, za pomocą której przenosi warunki panujące w jamie ustnej na język komputerowy. Urządzenie tworzy trójwymiarowe kolorowe obrazy tkanek twardych i miękkich na ekranie komputera. Obrazy te można dowolnie powiększać, obracać i dzięki temu już na fotelu pacjent może zobaczyć, jak wygląda obraz w jego ustach przed rozpoczęciem leczenia.

2. W cyfrowym laboratorium protetycznym – CAD/CAM protetyka

Celem cyfrowego laboratorium protetycznego DentalScan była analiza twarzy pacjenta i zaplanowanie uzupełnień protetycznych. By osiągnąć pełną harmonię wraz z oczekiwaną estetyką, zaplanowano zaprojektowanie uśmiechu w oparciu o skan wewnątrzustny przesłany z gabinetu i zamianę tego wirtualnego designu w rzeczywistość. Z pomocą przyszło nam oprogramowanie CAD.

Po wykonaniu skanów pliki wysyłane są do laboratorium protetyki CAD/CAM. Na bazie skanów żuchwy i szczęki ustawionych w prawidłowej okluzji, następuje wirtualne projektowanie uzupełnień. Zakończony projekt koron – zakończona faza CAD, pozwala na kolejny elektroniczny transfer danych i rozpoczęcie fazy CAM. Informacje są wysyłane do frezarki wycinającej zaprojektowane uzupełnienia. W przypadku wykonywania prac niewymagających ręcznego napalania ceramiki, czyli prac w pełnym konturze, można zrezygnować z wykonania modelu analogowego i całość pracy wykonywać cyfrowo.

CAD/CAM protetyka – wybór materiałów

Dla pacjentki celem była chęć uzyskania naturalnego i pięknego uśmiechu. W tym przypadku nie było wątpliwości, co pozwoli uzyskać ten efekt. Zaplanowano uzupełnienia pełnoceramiczne multichromatyczne z materiału firmy VITA – Triluxe Forte.

Imitowanie naturalnego uzębienia stanowi największe wyzwanie podczas wykonywania uzupełnień protetycznych. Podstawą do naśladowania natury jest zrozumienie cech zdrowych zębów oraz materiałów ceramicznych. Szczególnym wyzwaniem jest odtworzenie optycznych właściwości światła, które wymaga dogłębnej percepcji kolorów. Właściwości takie jak: odbijanie światła, transmisja, fluorescencja, znacznie przyczyniają się do uzyskania zadowalających wyników. Aby imitować optyczne właściwości światła, podstawowa struktura powinna składać się z 3 różnych warstw: przeziernej, półprzeziernej i nieprzeziernej. Takie możliwości daje ceramika skaleniowa o zintegrowanym czterowarstwowym gradiencie kolorów, właśnie taka jak Vitablocks Triluxe Forte.

Etap kliniczny

Przed przystąpieniem do szlifowania zębów wybrano kolor przyszłych uzupełnień. W znieczuleniu nasiękowym przystąpiono do zabiegu preparacji 8 zębów.

Preparacja brzegu siecznego/powierzchni żującej

Skrócono brzegi sieczne i opracowano je tak, by tworzyły podparcie dla koron. Ścięcia brzegu siecznego dokonano wiertłem diamentowych. Aby uzyskać optymalne rozszczepienie światła, głębie przezierności oraz efekty w obszarze brzegu siecznego, grubość materiału powinna wynosić 0,3–0,9 mm. Dodatkowo powinno się doliczyć przestrzeń na cement – około 0,06–1 mm.

Preparacja powierzchni stycznych

Potrzebne były długie płaszczyzny styczne, co wymagało zniesienia punktów stycznych wiertłem diamentowym. Aby uzupełnienia porcelanowe nie były przekonturowane lub zbyt duże, preparacje muszą mieć wyraźne krawędzie. Zachowano zbieżność ścian mezjalnych i dystalnych w granicy 3–7 stopni z myślą o cementowaniu adhezyjnym. Prawdopodobieństwo mikropęknięć podczas wykonywania licówek zwiększa się jeszcze bardziej, jeżeli listwy brzeżne pomiędzy powierzchniami stycznymi okluzyjnymi podniebiennymi nie są zaokrąglone.

Preparacja powierzchni wargowej

Zęby nachylone w kierunku wargowym bardziej oszlifowano, aby uzyskać odpowiednią ilość miejsca, niezbędną do wykonania koron o odpowiedniej grubości. Jeżeli ceramika jest zbyt cienka lub dopasowanie wewnątrz nie jest prawidłowe, wówczas na powierzchni uzupełnienia oraz w miejscu połączenia mogą powstawać znaczne obciążenia. Grubość materiału musi być wszędzie jednakowa, aby nie powstawały mikropęknięcia.

Preparacja powierzchni podniebiennej

Całkowita głębokość preparacji nie powinna być mniejsza niż 1 mm w przypadku uzupełnienia pełnoceramicznego. Jeśli dodatkowo na powierzchni podniebiennej ma być odbudowane prowadzenie, zniesienie tkanek powinno być większe w celu uzyskania funkcji poprzez korony.

Preparacja powierzchni przyszyjkowej

Zniesienie tkanek w obszarze przyszyjkowym jest konieczne w każdym przypadku niezależnie od stanu zęba, ponieważ tylko w taki sposób korona porcelanowa zyska normalny profil w obszarze dziąsła i nie będzie przekonturowana. W okolicy dodziąsłowej uniwersalnym typem preparacji marginesu jest delikatny chamfer bez wewnętrznych podcieni. Wykonano preparację wzdłuż rąbka dziąsłowego. Takie rozwiązanie ułatwia pracę, ponieważ dziąsło pozostaje nienaruszone, jak również jest mniej skomplikowane osuszenie kieszonki dziąsłowej przed pobraniem skanu. Poza tym za pomocą delikatnego, okrągłego zakończenia wiertła można uzyskać bardzo gładkie granice preparacji w kształcie zaokrąglonego schodka na powierzchni dziąsłowych i stycznych zębów.

Aby zapobiec powstawaniu rys, warstwa ceramiki powinna być co najmniej trzykrotnie grubsza niż warstwa adhezyjnego kompozytu mocującego.

Jeśli w gabinecie odbywa się szlifowanie bez podcieni, z zaokrąglonymi kątami (zarówno na brzegu siecznym, jak i radialnie) wykonywane jest preparacja poddziąsłowa, naddziąsłowa lub dodziąsłowa, preparowany stopień chamfer lub shoulder, zachowana zbieżność ścian mezjalnych i dystalnych, jak i wargowych/policzkowych oraz podniebiennych/językowych, odpowiednia odległość od antagonisty, by osiągnąć odpowiednią grubość wybranego materiału na uzupełnienie…, to oznacza, że gabinet jest gotowy na przyjęcie i zdigitalizowanie każdego protetycznego pacjenta. 😊

Po oszlifowaniu zębów jeszcze raz określono kolor. Okazało się, że w obszarze oszlifowanych powierzchni zębów 11, 13 konieczne było jedynie zablokowanie bardziej intensywnych kolorystycznych stref przyszyjkowych. Zastosowano w tych przypadkach głębszą preparację. Pozostałe warunki były dobre i pozwalały na uzyskanie pożądanego koloru i jasności.

Retrakcja

Użyto techniki 1 nici retrakcyjnej. Fragment nici numer 00 wprowadzono do szczeliny dziąsłowej każdego z opracowanych zębów. Dzięki temu odsunięto dziąsło od opracowanych tkanek twardych zęba, a ślina i krew, mogące wpływać niekorzystnie na dokładność skanu wewnątrzustnego, zostaną wchłonięte.

Retrakcja cyfrowego pacjenta może zarówno dotyczyć techniki 1 nici, 2 nici, jak i pasty retrakcyjnej. Podstawową zasadą jest to, że zeskanujemy tylko to, co widzimy, więc brzegi preparacji muszą być odsłonięte przez tkanki miękkie. Akceptowane jest skanowanie zarówno z niciami retrakcyjnymi, jak i skan bez nici, chwilę po tym, jak je usunięto. Najważniejsza jest widoczność marginesu opracowanych zębów. Jeśli kieszenie dziąsłowe krwawią, należy odczekać, aż przestaną lub zastosować preparaty, aby zahamować krwawienie. Krew może zakłócać pole widzenia skanera i może przekłamać skan.

Skanowanie wewnątrzustne – Omnicam Dentsply Sirona

Po przygotowaniu pola zabiegowego i izolacji pola rozpoczęto proces skanowania powierzchni zębów. Pacjentkę zarejestrowano kamerą wewnątrzustną Omnicam firmy Dentsply Sirona. Urządzenie to ma zalecaną procedurę skanowania:

Następnie pobrano skan okluzji w maksymalnym zaguzkowaniu.

Wewnątrzustne skanowanie oferuje wiele korzyści w stosunku do metod tradycyjnych analogowych – jedna z głównych zalet to zwiększona dokładność wycisku. Dokładność zapewniona przez cyfrowy wycisk jest niezmienna podczas całego procesu przepływu pracy w gabinecie i od kliniki poprzez projekt w laboratorium do końcowej produkcji.

To tylko jedna z możliwości wykorzystania skanera wewnątrzustnego w stomatologii, ale jest ich o wiele więcej. Urządzenie to można zastosować nie tylko przy wykonywaniu prawie każdego rodzaju prac protetycznych – od licówek i onlayów po ruchome uzupełnienia protetyczne. Jest on również doskonałym narzędziem przy planowaniu i przeprowadzaniu leczenia ortodontycznego. Może służyć do analizowania zmian zachodzących w tkankach miękkich i twardych na przestrzeni różnych okresów czasu. Ale największą zaletą konceptu technologii cyfrowej jest fakt, że operuje obrazem – jedynym wspólnym językiem dialogu zrozumiałym zarówno dla pacjenta, technika, jak i wszystkich specjalistów. To sprawia, że rozmowa z pacjentem przebiega sprawniej, a sami pacjenci lepiej rozumieją problemy, o których mówi lekarz.

Etap protetyczny, czyli  CAD/CAM protetyka

Skan, przesłany z gabinetu i odebrany w laboratorium protetyki CAD/CAM, poprzez wewnętrzny serwer Dentsply Sirona został zaakceptowany i pobrany do programu laboratoryjnego CAD inLab 15.0. Projektowanie rozpoczęło się od ustalenia toru wprowadzenia przyszłych koron na zeskanowanych filarach. Kolejnym etapem było wyznaczenie zasięgu granic preparacji oraz wprowadzenie odpowiednich wartości dystansujących ilość potrzebnego miejsca na zacementowanie pracy protetycznej w ustach pacjentki. Z tak przygotowanym skanem technik dentystyczny przystąpił do projektowania ostatecznego kształtu uzupełnień protetycznych.

Dzięki opcji Positioning w łatwy sposób ustawiono korony, tak aby stały poprawnie w łuku. Przechodząc krok dalej do opcji Morphology wybrano kształt przyszłych koron. Na zęby przednie wybrano kształt VITA Rectangular. Ta anatomia najbardziej pasowała do pacjentki pod względem kształtu twarzy, budowy ciała, jak i osobowości. Przedtrzonowce zakwalifikowano do grupy Merz Artegral ze względu na najładniejszą powierzchnię żującą tej sekcji.

Technologia CAD/CAM w protetyce to skuteczna i niezawodna metoda tworzenia pełnych uzupełnień z wysokiej jakości materiałów. Zastosowanie technik wirtualnego projektowania konstrukcji prac protetycznych na etapie laboratoryjnym pozwala na radykalne skrócenie procesu leczenia.

Architektura uśmiechu, czyli CAD/CAM protetyka

Po tych opcjach nastąpił czas na krok następny. Edit Restoration to właśnie uwolnienie tego doświadczenia, wiedzy, artyzmu, wyobraźni. To architektura uśmiechu za pomocą myszki. To nadanie tym szablonowym kształtom własnej inwencji twórczej za pomocą wykorzystania narzędzi Tools w oprogramowaniu. Brano pod uwagę to, że zęby żeńskie mają zaokrąglone krawędzie sieczne i listwy brzeżne na powierzchni wargowej. Osiągnięto to za pomocą narzędzi Circular oraz Smooth. Dzięki temu uśmiech stał się bardziej delikatny i kobiecy.

Wirtualny artykulator

Po wstępnym wymodelowaniu anatomicznego kształtu koron użyto funkcji wirtualnego artykulatora w celu sprawdzenia pracy protetycznej w stosunku do symulacji ruchów żuchwy pacjentki w stawie skroniowo-żuchwowym. Wirtualny artykulator pozwala technikowi odwzorować te same ruchy żuchwy pacjenta względem szczęki, co standardowy artykulator, którego używają technicy w swojej codziennej praktyce.

Można w nim między innymi ustawiać prawy lub lewy kąt Benetta, podnieść lub obniżyć zwarcie, symulować ruchy boczne i doprzednie, sprawdzić tzw. prowadzenie kłowe czy sieczne. Wykonuje się to, aby uniknąć sytuacji, w której zaprojektowana/wymodelowana praca protetyczna powodowałaby dysfunkcję w stawie skroniowo-żuchwowym lub wymagała dużych korekt w gabinecie. Dostosowano kontakty okluzyjne statyczne oraz dynamiczne.

Pacjentka posiada okluzję zabezpieczoną wielostronnie, co oznacza, że relacja centralna pokrywa się z pozycją maksymalnej interkuspidacji. 6 zębów przednich w szczęce wraz z 6 zębami przednimi żuchwy prowadzą ekscentryczne ruchy żuchwy, a poza nimi nie występują żadne kontakty zębów podczas jakiegokolwiek ruchu bocznego i protruzyjnego. Zęby boczne kontaktują się tylko na samym końcu każdego cyklu żucia, co minimalizuje poziome obciążenie tych zębów. Guzki zębów bocznych powinny być ostre i pasować dokładnie do siebie.

Po kontroli w wirtualnym artykulatorze ostatnim i najważniejszym krokiem było dostosowanie kontaktów interproksymalnych. Stworzono płaszczyzny styczne, modelując je w taki sposób, by wziąć pod uwagę kolejne kroki postępowania z koronami, czyli obróbkę i charakteryzację oraz glazurę. To oznacza, że ustawiono parametry w taki sposób, by nałożenie cienkiej warstwy glazury na te powierzchnie nie przeszkodziły w dopasowaniu koron w ustach pacjentki.

CAD/CAM protetyka – frezowanie

Po akceptacji projektu został on przesłany do frezowania. Dwie maszyny frezujące firmy Dentsply Sirona (CEREC MCXL) brały udział w produkcji 8 koron pacjentki. Umieszczono bloczki Triluxe Forte w uchwytach i włączono tryb Extra Fine, by wyfrezować prace. Tryb ten powoduje dłuższe frezowania, ale w zamian za to technik dentystyczny otrzymał produkt dokładniej, precyzyjniej wycięty, ze szczegółami, które naznaczyliśmy w projekcie w postaci faktury czy bogatej powierzchni żującej. Szczelność brzeżna takiego uzupełnienia po tym trybie jest również nieporównywalnie lepsza. Wyfrezowanie jednego punktu przednich zębów trwało około 20 min., przedtrzonowców około 30 min. ze względu na urozmaiconą powierzchnię żującą.

CAD/CAM protetyka – dobór materiałów

Istotnym parametrem jest dobór materiału do przygotowania pracy. Obecnie do dyspozycji mamy szerokie spektrum materiałów, takich jak: ceramika feldszpatowa, leucytowa, a także pełnokonturowy cyrkon. Coraz więcej firm wprowadza też do swojej oferty tzw. ceramikę hybrydową. Dla pacjentki wybrano ceramikę skaleniową polichromatyczną firmy Vita. Aby wykorzystać jeszcze bardziej właściwości multichromatyczności bloczków, umieszczono uzupełnienia pod pewnym kątem podczas wycinania, tak aby cztery warstwy naturalnie przez siebie przenikały, dodatkowo nakładając się na siebie.

Pacjentka nie miała jakichkolwiek dolegliwości ze strony stawu skroniowo-żuchwowego w postaci bruksizmu, zgrzytania i innych. Z tego powodu ceramika skaleniowa firmy Vita była najlepszym materiałem wybranym dla pacjentki. Ma doskonałe właściwości abrazji, co oznacza, że jest przyjazny względem antagonistów. Bloczki monolityczne firmy Vita są dostępne ponad 25 lat na rynku i uzyskują znakomite wyniki kliniczne. Ponadto bardzo dobre czynniki przezierności i konieczność  osiągnięcia wysokiej estetyki odcinka przedniego.

CAD/CAM protetyka – charakteryzacja

Po wyfrezowaniu koron praca była gotowa do charakteryzacji. Monolit nie musi być monochromem. Monolit może mieć duszę i „żyć” zbliżając się do natury. Wszystko zależy od zindywidualizowania tych uzupełnień przez technika. W omawianym przypadku indywidualny wygląd pracy uzyskano poprzez manualną korektę powierzchni żującej przedtrzonowców i powierzchni wargowej zębów przednich frezami diamentowymi.

Naznaczono na powierzchniach wargowych/policzkowych nachylone linie proste, które oznaczają dynamikę, ruch i radość, czyli cechy osobowe pacjentki. Dodatkowe linie zakrzywione zaznaczyły stopniowe przejście miedzy płaszczyznami pionową i poziomą. Stanowią one wyraz delikatności, zmysłowości, reprezentują kobiecość. Tym chcieliśmy pacjentkę obdarować w chwili otrzymania od nas nowego uśmiechu. Aby jeszcze bardziej podkreślić charakter zębów, zastosowano imitację bruzd hipoblastycznych na powierzchniach licowych koron.

Sukces pracy technika dentystycznego zależy od takich czynników, jak kształt, wymiar i kolor projektowanych zębów. Te 3 aspekty definiują całość estetyki.

Wybór farb i mas do ceramiki CAD/CAM

W następnym kroku, korzystając z zestawu farb do ceramiki Vita Akzent Plus, scharakteryzowano korony, uzyskując naturalną głębię wszystkich powierzchni. Farbki te są fluorescencyjnymi farbkami ceramicznymi o niezależnym WRC, zarówno dla wewnętrznego barwienia w czasie nakładania mas oraz zewnętrznego lazurowania i glazurowania. Aby nadać życie uzupełnieniom, to nie tylko powierzchnia wargowa powinna zostać ucharakteryzowana. Z każdej strony korona powinna „żyć”. Co to oznacza? Zarówno powierzchnia mezjalna i dystalna, jak i podniebienna jest nie mniej ważna niż wargowa czy żująca. Najjaśniejsze zęby w łuku to siekacze przyśrodkowe i boczne, potem przedtrzonowce i trzonowce, a kły zazwyczaj są najciemniejsze i bywa, że są z zupełnie innej grupy niż pozostałe w łuku.

Masy Body Stains przeznaczone są do lazurowania i charakteryzują się znakomitą przeziernością. Służą do charakteryzacji powierzchni i dzięki tiksotropowej konsystencji, można z powodzeniem je stosować na dużych powierzchniach. Masy należy rozrobić minimum 12 godzin przed pierwszym użyciem. W ten sposób jest osiągnięta gwarancja, że płyn całkowicie przeniknął wszystkie cząsteczki farby. Przed nałożeniem farbek korony zwilżono cienkim filmem płynu do glazury.

Kolory! 😊

W tym przypadku farbka BS02 została użyta do scharakteryzowania szyjek koron. Farbka została rozprowadzona od szyjki do wysokości 2/3 korony. Szyjki kłów i powierzchnie mezjalne i dystalne wszystkich koron były nakładane i wypalane 2 razy w celu osiągnięcia większego nasycenia barwy i w związku z tym jak największej naturalności tych obszarów. W części przyszyjkowej wysycenie barwy jest największe, ponieważ w tym rejonie warstwa szkliwa jest bardzo cienka. Środkowa część korony jest najbardziej jasna, natomiast strefa brzegu siecznego jest najbardziej przezierna.

Masa BS02 została również użyta na powierzchni żującej przedtrzonowców. Została rozprowadzona od bruzd w kierunku brzegów siecznych. Masa BS01 została użyta bardzo delikatnie w części środkowej kła w celu imitacji zębiny wtórnej. Masy Body Stains to przezierne przezroczyste masy, które na materiale bazowym funkcjonują tak jak cienki filtr kolorów.

Do reprodukcji indywidualnej odcieni i kolorystycznego dopasowania każdej naturalnej i charakterystycznej cechy uzębienia użyto mas Effect Stains. Są bardzo drobnoziarniste i znakomicie nadają się do tworzenia naturalnych efektów powierzchni. Na brzegu siecznym można zastosować 2 masy, zmieniając nakładane warstwy, aby w ten sposób uwydatnić tonację brzegu siecznego.

Efekt halo

Rozprowadzono delikatnie ES12 (szaroniebieski) podkreślając przezierność brzegu siecznego. ES11 (niebieski) na brzegu siecznym w mniejszej ilości zintensyfikował transparencję, a ES10 (liliowy) dodano w celu efektu opalizacji na listwach brzeżnych. Celem kształtowania części siecznej jest odtworzenie dynamiki światła odpowiedniej do wieku pacjentki. Innymi słowy chodzi o to, aby w różnych warunkach oświetlenia i pod różnymi kątami widzenia uzyskać naturalnie żywą grę kolorów.

Powierzchnie podniebienne i powierzchnię żującą zindywidualizowano masami ES04 (słoneczno-żółty), ES05 (pomarańczowy) i ES06 (rdzawo-czerwony). Na zębach siecznych na brzegu siecznym oraz na powierzchni żującej przedtrzonowców (tworząc tzw. Ramkę) nałożono masę ES02 (crème). W przypadku zębów przednich etap ten nadaje efekt halo, a w przypadku bocznych zębów głębi zarówno od strony powierzchni policzkowej, jak i powierzchni żującej.

Bez względu na rodzaj wykonywanej pracy protetycznej ogromne znaczenie ma rozpoznanie naturalnej dynamiki światła i odtworzenie jej w najmniejszych szczegółach za pomocą wypróbowanych i niezawodnych materiałów. Dlatego też ówczesne materiały ceramiczne podlegają surowym kryteriom oceny.

Szeroka gama dostępnych materiałów i technik produkcyjnych zapewnia idealną metodę wykonania uzupełnień w każdej sytuacji. W połączeniu z umiejętnościami technika dentystycznego oraz dobrym zrozumieniem odcieni i kolorów umożliwia uzyskanie wybitnie wyjątkowych uzupełnień.

Glazurowanie

Technik glazurę najpierw wtarł pędzelkiem w powierzchnie koron. Następnie standardowo ją nakładając, delikatnie nadał pofałdowany wzór, szczególnie nanosząc warstwę błyszczącą w poprzek korony. W tym przypadku użył glazury LT, ponieważ temperatura wypalania ceramiki skaleniowej wynosi poniżej  850°C.

Po glazurowaniu wypolerował uzupełnienia gumkami na wysoki połysk, manewrując uzupełnieniem w taki sposób, by gumka doszła w każde zagłębienie. Umożliwia to odbijanie światła w każdym zagłębieniu, które zostało wykonane narzędziami diamentowymi i utworzonymi glazurą.

Gotowa praca trafiła do kliniki. Biorąc pod uwagę właściwości materiałów szklano-ceramicznych zbliżone do właściwości szkliwa, minimalnie inwazyjne możliwości leczenia stanowią niezawodną metodę odzyskania cech funkcjonalnych, estetycznych i biomechanicznych uzębienia, przy minimalnym uszkodzeniu struktur biologicznych.

Etap kliniczny

Oceniono dokładność przylegania pracy i skorzystano z past typu „try-in” celem dokładnego dobrania koloru cementu, a następnie przystąpiono do cementowania. Każdą koronę przymierzono na zębach w celu weryfikacji dokładności dopasowania, sprawdzenia kontaktów stycznych. Okazało się, że korony nie potrzebują żadnej ingerencji w celu zniesienia zbyt mocnych kontaktów. Wszystkie korony w trakcie przymiarki idealnie były dopasowane zarówno na filary, jak i w stosunku do siebie.

Korony zacementowano za pomocą cementu podwójnie wiążącego (chemo- i światłoutwardzalnego) kompozytowego Panavia F 2.0. Osadzenie koron z wykorzystaniem techniki adhezyjnej przeprowadzono w 4 etapach: przygotowano opracowane powierzchnie zębów do osadzenia prac protetycznych, przygotowano powierzchnie uzupełnień protetycznych, zacementowano i podjęto czynności kończące cementowanie.

Przygotowanie opracowanych powierzchni zębów do osadzenia prac protetycznych: oczyszczono powierzchnie za pomocą szczoteczek i bezfluorowych past profilaktycznych. Szkliwo wytrawiono 37% kwasem ortofosforowym przez 30 s, a później oczyszczono sprayem wodnym i strumieniem czystego powietrza. Płyn A i B ED Primera połączone ze sobą naniesione zostały na filary, bez spłukiwania, zostały rozprowadzone.

Przygotowanie powierzchni porcelany

Powierzchnia porcelany została wytrawiona przez 20 s 5% kwasem fluorowodorowym. Oczyszczono strumieniem wody i dodatkowo zanurzono korony na kilka minut w myjce ultradźwiękowej. Następnie osuszono je oraz kondycjonowano przez 60 s preparatem zwiększającym siłę łączenia adhezyjnego Monobond Plus. Jego nadmiary zostały usunięte strumieniem powietrza i pozostawiono do wyschnięcia.

Osadzenie pracy

Zmieszano ze sobą pastę A i B w proporcji 1:1 i naniesiono na korony. W ostatniej fazie korony umieszczono na opracowanych powierzchniach zębów dociskając je równomiernie, a następnie poddano je polimeryzacji przez 2 s. Na tym etapie cement łączący jeszcze nie spolimeryzował do końca, dzięki temu usunięto jego nadmiary zgłębnikiem. Kolejną czynnością było spolimeryzowanie cementu od każdej strony, naświetlając go przez 90 s. Brzegi uzupełnień zostały przedtem pokryte żelem glicerynowym. Metoda ta zapobiega powstawaniu warstwy inhibicyjnej podczas polimeryzacji i umożliwia prawidłową polimeryzację cementu łączącego. Wszystkie nadmiary materiału usunięto skalpelem.

Proces cementowania zakończono kontrolą uzupełnienia w zwarciu. Tu podobnie jak przy kontaktach interproksymalnych okazało się, że nie jest potrzebna żadna korekta.

Po zakończeniu leczenia pacjentkę poinstruowano o sposobie dbania o uzupełnienia i umówioną ją na wizytę kontrolną za miesiąc.

Protetyka i stomatologia 3D: podsumowanie opisu przypadku

Wielu obecnych użytkowników technologii cyfrowych lub potencjalnych użytkowników skanerów wewnątrzustnych podchodzi do nowych materiałów i technik z pewną ostrożnością. Jest to obawa zupełnie nieuzasadniona. Przez 3,5 roku w cyfrowym laboratorium protetycznym DentalScan wykonaliśmy dla pacjentów ponad 18,5 tysiąca punktów (!) i nie zanotowaliśmy problemów z “cyfrowymi” materiałami. Stabilność koloru i szczelność połączenia przy kontroli po roku jest dokładnie taka sama, jak w dniu cementowania.

Koszt wdrożenia nowej technologii, ograniczone spektrum jej wykorzystania to kwestie budzące obawy. Bardzo budujący jest jednak fakt, że wielu z nas w swoich praktykach wprowadza technologie cyfrowe i aktywnie uczestniczy w rozświetlaniu nowej drogi – stomatologii cyfrowej.

Zobacz film z metamorfozy pacjentki dzięki projektowaniu CAD/CAM:

Przeczytaj: Jak wybrać nowoczesną pracownię protetyczną?